*** მოგნატრებია ოდეს ტირილი? ოდესმე ცრემლი მოგნატრებია? თუ გყვარენია ოდესმე ვინმე? ოდესმე ჯავრი თუ გქონებია? წვიმაში თმები დაგსველებია? ზღვასთან ბაასი თუ გყვარებია? თვალები ცრემლით დაგსველებია? ალბათ დამთვრალხარ წითელი ღვინით... ალბათ სიმღერაც მოგძალებია... თუ დაწოლილხარ ოდესმე თოვლში? თოვლში ყვავილი თუ გიძებნია? თუ გიცინია აცრემლებამდე? გულდაწყვეტილს თუ გაგღვიძებია? მოგნატრებივარ ნეტავ ოდესმე? ნეტავ ოდესმე თუ გყვარებივარ? რა ბედნიერი ყოფილხარ მაშინ ამდენი განცდა თუ შეგძლებია...
*** "მახსოვს როგორ შემომხედე სევდიანი თვალით, ჩემს ბაგეებს ისევ აჩნდა შენი კოცნის კვალი... მერე ქარი ამოქროლდა,მთელი ღამე ქროდა, ჩემს თმებს შეჰი თითების სურნელება ქონდა... ქარი მაინც არ დაწყნარდა,ჩვენ ორს შორის ჩადგა, ყველაფერი თან წაიღო ჩვენი კოცნის გარდა... ახლა თუმცა მოგონება ფიფქებივით ცვივა, ჩემს ბაგეზე შენი კოცნის ნაზ ნაკვალევს სცივა."
*** "აღარ მაძიენაბდა მზერა ალმაცერ, ხალიანი ტუჩი, მკლავი ანაცერი... მზის და ცხელი ქვიშის ვნებით ატკეცილი ტალღებს მოაპობდა ტანი კალმახური, წღვაში ჩავკიდებდი თვალებს ანკესივით და შინ ვბრუნდებოდი როგორც გალახული... თითქოს შენს სხეულში მზეა მომწყვდეული ანდა კანში სკდება მწიფე ბროწეული... ზღვა ღელავდა,თრთოდა,ტალღებს შლიდა მწვანედ, გახველ ნაპირზე და ღელვაც გაიტანე... განა ბევრი მინდა?ჰიო,დავიქანცე... ბევრი თეთრი ღამე ზღვასთან გადავფურცლე... მოვიდოდი მხოლოდ და შენს აცრილ მკლავზე თითებს დავაწყობდი როგორც სალამურზე..."
*** ველური მზერით გიყვარს თამაში, ჩემს წინ ამაყად, ნებივრად დგომა. ძლივს დატეულხართ ვიწრო კაბაში შენ, გაზაფხული და შემოდგომა. ჯანსაღი ფერით,მდიდარი ტანით მოხეთქილი ხარ როგორც ჩანჩქერი ჩემს წასალეკად და გასატანად და არსაიდან არ ჩანს საშველი. შენა ხარ ჩემი თავდავიწყება და მზიან გულზე დარდად მოწოლა. ჩემი საცერა თვალებით გაგცრი, აგაბრიალებ ველურ კოცონად. შემოგადნება სხეულზე კაბა როგორც გულაბ მსხალს სიმწიფით კანი და ოცნებებში თრთის ვარდის ქაფად შენი ღვთიური,რძისფერი კანი. მოდი, იხუვლე, ნაპირს გადმოდი, თავდავიწყებას რახან მპირდები. მე ცარიელი ვარ კალაპოტი და ამომავსე შენი ზვირთებით."
